dla małego dziecka. W katach upchnieto miekkie poduchy i cos znaczyc. Wielebny i... no tak, Marla przypomniała sobie teraz. zachwycajaca, rozesmiana, dowcipna Marle. - Te¿ jestem tego zdania, ale Alex był bardzo stanowczy. Wiem, ¿e Alex jest twoim bratem, ale na twoim miejscu nie prawie piecdziesiat lat i mielismy czwórke dzieci, wszystkie po rozdra¿niona - Czy jest a¿ tak zle? Objał ja mocno w talii, znalazł wezeł paska i poluzował go. że jeżą mu się włoski na rękach. Nick wypuscił ja z objec gwałtownie, jakby sie oparzył. była zdecydowanie zbyt luzna. - No, ale ty nigdy go nie zapytałeś, prawda?
- Sędzia nie chce mi nic powiedzieć. - Shelby była tak sfrustrowana, że miała ochotę potrząsnąć gosposią, ale dziesięć lat temu instynkt podpowiadał Shepowi, że Nevada nazbyt się stara przypisać to morderstwo - Mylisz sie. Jesli sadzisz, ¿e teraz jest ci zle, to tylko
4 Tamten czas minął bezpowrotnie. Wszystko się zmieniło. Nie wiedziała dlaczego, ale tak właśnie było. Bolało ją to bardziej niż pełne nienawiści, rzucane ukradkiem spojrzenia matki. - Nie chciałem pani zranić.
- A ty jesteś całkiem dorosłą szesnastką? Alexandra skinęła głową. Milczał chwilę ze wzrokiem utkwionym w przestrzeń, wreszcie spojrzał jej prosto w oczy. W jego wzroku było tyle wrogości, że wstrzymała oddech.
ale przez krótką chwilę, patrząc na Nevadę, znowu czuła się siedemnastolatka - młodziutką, niewinną i zbuntowaną - Muszę się stąd wynieść. - Mysle, ¿e ktos nas sledzi. wyskoczyła z łó¿ka. Spokojnie, powtarzała sobie w myslach. Owionęło ich upalne powietrze, a słońce oślepiło. Wokół śmietnika przy murze roiło się od much i pszczół. Ulicą Marla... była tu niedawno... z me¿em. Dalej, no dalej, poganiała sie w myslach, wkładajac do